Martirio - Spaanse zangeres van topklasse

Martirio

De Spaanse zangeres Martirio werd geboren in Huelva, een plaats in het zuiden tegen de grens met Portugal. Haar artistieke carrière begon reeds in 1981 bij de Andalusische groep Jarcha. Ze is even uniek als ze eruit ziet, met de donkerst mogelijke zonnebril en speciale flamenco haarstijl. Het album Mucho Corazon is één van haar beste albums waar ze de "verouderde" coplas nieuw leven inzingt.


Ik beschreef reeds in de recensie van Diana Navarro wat copla is, maar wat Martirio hiermee doet is wel nog verschillend. Ze speelde al muziek in de jaren tachtig en toen was dat in de band van Kiko Veneno en samen met Rafael en Raimundo Amador, grote namen in de flamenco-rock en pop wereld. Door haar afkomst is Martirio beïnvloed zowel door de Portugese Fado en de Andalusische flamenco en hiermee heeft ze haar eigen stijl ontwikkeld. Moeilijk te omschrijven maar in elk geval heel veel passie, gevoel en muzikaal op topniveau.

Zoals Martirio het copla-genre brengt vind ik het op z'n best. Het copla-genre kan soms schreeuwerig en bombastisch zijn en dat is niet het type copla waar ik van hou, hoewel het wel eens leuk is om die "overacting" te zien. Martirio doet het met "Mucho corazón" (vrij vertaald:met hart en ziel). Ze wordt bovendien omringd door topmuzikanten uit het flamenco en latin-jazz genre zoals Chano Dominguez, haar zoon Raul Rodriguez die ook bekend is ondertussen van Son de La Frontera en ook nog Guillermo Mc Gill en Javier Colina.

Het album Mucho Corazon werd uitgebracht eind 2001 en bevat 10 nummers in een mengeling van verschillende latijn-amerikaanse stijlen. "Las Palmeras" uit Bolivië, het titel nummer "Mucho Corazon" uit Cuba,"Mañana de Carnaval" uit Brazilië en bv. "Maria La Portuguesa" uit Portugal.

Mañana de Carnaval is de bekende jazz-standard, op schitterende wijze vertolkt en uiteraard met Spaanse tekst. "Naranjo en Flor" (sinaasappelboom in bloei) is een heerlijk jazzy nummer waarin Martirio al haar vocale kwaliteiten laat horen en met een prachtige mondharmonica intro. Passie en emotie zijn voelbaar, ook al versta je geen woord Spaans. Maar voor diegenen die wel wat Spaans kunnen hierbij een stukje tekst:

Era más blanda que el agua
que el agua blanda
Era más fresca que el río,
naranjo en flor
Y en esa calle de estío,
calle perdida,
dejó un pedazo de vida
y se marchó.

Primero hay que saber sufrir,
después amar, después partir
y al fin andar sin pensamiento.
Promesas vanas de un amor
Perfume de naranjo en flor,
que se escaparon en el viento.

Después, qué importa del después
Toda mi vida es el ayer
que me detiene en el pasado
Eterna y vieja juventud
que me ha dejado acobardado
como un pájaro sin luz.

Bij "Las Palmeras" is er een perfecte balans te horen tussen de instrumenten: contrabas, trompet, drums, tres gitaar, percussie en de stem. Latin Jazz van topklasse. "Mucho Corazon" heeft ook die mooie mondharmonica melodie en de gitaar geeft af en toe flamenco-accenten. "Temes/Por qué ahora" is een fusie van flamenco en cubaanse ritmes. De flamencogitarist Raul Rodriguez, zoon van Martirio bespeelt de Cubaanse "tres" gitaar met de typische scherpe metaalachtige klank.

Op "Verdad amarga" (Bittere waarheid), een traag jazzy nummer is een prachtige flugel horn te horen bespeeld door Jerry Gonzalez, een jazzvirtuoos op het instrument. Een andere jazz grootmeester (Chano Dominguez), ditmaal aan de piano is te horen op "Maria la Portuguesa".

Het album eindigt in flamenco-schoonheid met het nummer "Maria Magdalena"

Een absolute aanrader voor wie houdt van vocale jazz met latin en flamenco invloeden. Martirio is erin geslaagd het copla genre nieuw leven in te zingen.

!Hasta la proxima!
Guillermo